بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله Diabetic Medicine منتشر شده است، زنان جوانی که در معرض خطر بالای دیابت نوع 2 هستند، کمتر از زنانی که در معرض خطر کمتری برای دیابت قرار دارند، به توصیه های فعالیت بدنی عمل می کنند.

مزایای فعالیت بدنی منظم، زمانی که صحبت از پیشگیری از دیابت نوع 2 و همچنین بهبود نتایج سلامت در افراد مبتلا به دیابت به میان می‌آید، کاملاً واضح است.

فعالیت بدنی بیشتر با کاهش تعداد موارد اسپایک قند خون(افزایش ناگهانی قند خون) در افراد مبتلا به دیابت و با سلامت بهتر قلب و عروق مرتبط است. فعالیت بدنی با خطر کمتر زوال عقل در افراد مبتلا به نوع 2 که به تازگی این بیماری در آنها تشخیص داده شده است، مرتبط است و ممکن است خطر مرگ را در افراد مبتلا به نارسایی کلیوی که تحت دیالیز هستند، کاهش دهد. فعالیت بدنی بیشتر در طول بزرگسالی نیز با صرفه جویی در هزینه های مراقبت های بهداشتی مرتبط است، در حالی که بی تحرکی با بار کلی بیشتر بیماری های مزمن و مرگ ارتباط دارد.

در مطالعه ی اخیر، محققان به بررسی ارتباط بین فعالیت بدنی و خطر ابتلا به دیابت در زنانی که در سنین باروری(18 تا 44 سال) قرار داشتند و در ابتدای تحقیق به دیابت مبتلا نبودند، پرداختند. آنها داده‌های نظرسنجی سیستم نظارت بر عوامل خطر رفتاری ایالات متحده را بررسی کردند که در مجموع شامل 211114 شرکت‌کننده ی زن در گروه سنی هدف در سال‌های 2011، 2013، 2015 و 2017 بود.

بر اساس اینکه شرکت کنندگان پیش دیابت یا سابقه ی دیابت بارداری داشتند، به عنوان کم خطر برای دیابت (202766 شرکت کننده) یا در معرض خطر دیابت (8348 شرکت کننده) طبقه بندی شدند. به عنوان بخشی از این نظرسنجی، شرکت کنندگان بیان کردند که چه مقدار از انواع مختلف فعالیت بدنی را به طور منظم انجام می دهند.

زنان در معرض خطر کمتر به توصیه های فعالیت بدنی عمل می کنند

محققان دریافتند که در مقایسه با شرکت‌کنندگانی که در معرض خطر کمی برای دیابت هستند، افراد گروه در معرض خطر، کمتر به توصیه‌های انواع فعالیت های بدنی عمل می‌کردند: آنها 5 درصد کمتر احتمال داشت که به فعالیت هوازی کافی بپردازند، 17 درصد کمتر احتمال داشت که ورزش کافی برای تقویت عضلات را انجام دهند و 13 درصد کمتر احتمال داشت که هر دوی این فعالیت ها را به اندازه کافی انجام دهند.

هنگامی که محققان این نتایج را بر اساس شاخص توده بدنی(BMI) شرکت کنندگان تجزیه کردند، آنها الگوهای واضحی یافتند. در میان شرکت‌کنندگانی که وزن بدن سالمی داشتند، افرادی که در معرض خطر ابتلا به دیابت قرار داشتند، 31 درصد کمتر احتمال داشت که ورزش ‌های تقویت ‌کننده عضلانی کافی داشته باشند. در میان شرکت‌کنندگانی که اضافه وزن داشتند (اما چاق نبودند)، افرادی که در معرض خطر ابتلا به دیابت بودند، ۲۲درصد کمتر احتمال داشت که فعالیت‌های تقویت‌کننده عضلانی کافی داشته باشند. تفاوت معنی داری بین شرکت کنندگان در دسته های مختلف وزن بدن، در مورد انجام فعالیت هوازی کافی وجود نداشت - اما در میان شرکت کنندگان با وزن بدنی سالم، افرادی که در معرض خطر دیابت بودند 24٪ کمتر به توصیه های هوازی و فعالیت های تقویت کننده ی عضلات، عمل می کردند. در میان شرکت کنندگان چاق، تفاوت معنی داری در انجام توصیه های فعالیت بدنی بین افرادی که در معرض خطر کم یا در معرض خطر ابتلا به دیابت قرار داشتند، وجود نداشت.

محققان به این نتیجه رسیدند که در میان زنان در سنین باروری، آنهایی که سابقه پیش دیابت یا دیابت بارداری دارند، به طور بالقوه بیشترین سود را از انجام فعالیت بدنی کافی می برند، به خصوص زمانی که صحبت از فعالیت های تقویت کننده عضلات باشد. اما مطالعات بیشتری مورد نیاز است تا نشان دهد که هر مداخله مبتنی بر ورزش در واقع به پیشگیری از دیابت کمک می‌کند یا مزایای سلامتی دیگری برای زنان جوان‌تری دارد که در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/08/12/women-at-higher-risk-for-diabetes-less-likely-to-be-physically-active/